| Βλεπει τα ραδικια αναποδα
 Βοτανικό όνομα: Κιχώριο το εντετμημένο. Το ραδίκι, που ανήκει στην κατηγορία με τα φυλλώδη λαχανικά, τα οποία καλλιεργούνται για τα πράσινα φύλλα τους ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων. Κατάγεται από την Ευρώπη και την Ασία. Πολυετές ποώδες φυτό χωρίς στέλεχος, δηλ. όλα τα φύλλα του βγαίνουν παράρριζα (κατ’ ευθείαν από τη ρίζα του). Αυτοφυές το απαντάμε στις άκρες των δρόμων, σε χερσότοπους και σε αναχώματα. Το ύψος του φτάνει μέχρι 1,50 μ., έχει γωνιώδεις μίσχους και πυκνό τρίχωμα. Τα βασικά φύλλα είναι πτεροσχιδή, τα φύλλα των μίσχων δορατοειδή και τα άνθη μπλε. Ανθοφορεί από τον Ιούλιο εως τον Σεπτέμβριο.
Τα φύλλα του ραδικιού συλλέγονται το δεύτερο χρόνο αμέσως μετά την άνθιση. Οι ρίζες μπορούν να συλλεχθούν το φθινόπωρο ή την άνοιξη. Το ραδίκι έχει ιδιότητες ορεκτικές, καθαριστικές, διουρητικές, καθαρτικές και ελαφρώς ηρεμιστικές. Οι ρίζες του θεωρούνται καλό πικρότονωτικό για το σύστημα της χώνευσης. Τα συστατικά τους υποστηρίζουν τη λειτουργία του στομάχου, της χολής και του συκωτιού και καθαρίζουν επίσης τις ουροφόρες οδούς. Παρασκευάσματα από τη ρίζα του χρησιμοποιούνται επίσης σε ρευματικές παθήσεις και οτην ουρική αρθρίτιδα. Ένα επίθεμα με πολτό από φύλλα δρα αντιφλεγμονικά σε περίπτωση οδυνηρής δερματικής κοκκινίλας. Το τσάι από ρίζα ραδικιού θεωρείται ήπιο καθαρτικό, κατάλληλο και για παιδιά.
Το ραδίκι, λόγω της υψηλής στρεμματικής απόδοσης μπορεί να αποφέρει σημαντικό εισόδημα, δεν απαιτεί ιδιαίτερες καλλιεργητικές τεχνικές, με την άρδευση όμως να είναι υποχρεωτική ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες ώστε να υπάρχει η απαραίτητη υγρασία του εδάφους.
Ιστορικά Στοιχεία:
Γνωστό από τους αρχαίους χρόνους, αναφέρεται ήδη στον πάπυρο του Ebers 4.000 χρόνια π.Χ.. Ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος αναφέρονται στο είδος αυτό με τις ονομασίες κιχόρη ή κιχόριον, ήμερος Σέρις, πικρίδα κ.ά. Ο Γαληνός το ονομάζει “φίλο του συκωτιού”.
Το ραδίκι έχει αναφερθεί σε συγγράμματα της εποχής των Φαραώ. Στους αρχαίους Ρωμαίους ο χυμός του χρησιμοποιούνταν σε μείγμα με ροδέλαιο και ξύδι, ως μέσο κατά του πονοκέφαλου. Προπάντων στην εποχή του μεσαίωνα αποδίδονταν στο ραδίκι μαγικές δυνάμεις. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι γίνονται άτρωτοι από βέλη και αιχμηρά όπλα. Στην εποχή του Φρειδερίκου του Μεγάλου προωθήθηκε η καλλιέργεια του ραδικιού.
Οι πρωτόγονοι λαοί πίστευαν ότι η πικράδα έδινε δύναμη και ότι μπορούσαν να θεραπευθούν από μία ασθένεια πίνοντας ένα πικρό ποτό. Φυσιολογικά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάθε πικράδα δημιουργεί ένα ερέθισμα στον οργανισμό και αυτό έχει σαν επακόλουθο να λειτουργήσουν οι αδένες και να παράγουν υγρά, π.χ. ένα πικρό ορεκτικό ποτό, ανοίγει την όρεξη και θέτει σε κίνηση τη λειτουργία της πέψης.
Υπάρχουν πάρα πολλά είδη ραδικιού, το άγριο, το ήμερο, το σταμναγκάθι, το ιταλικό, το ραντίκιο, το Witloof ή Βρυξελλών μέχρι και ραδίκι για την παραγωγή υποκατάστατου του καφέ υπάρχει. Και μιλάμε για αυτά που καλλιεργούμε όχι για τα αυτοφυή ... Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η πικρή τους γεύση που τους δίνει και ιδιαίτερη νοστιμάδα. Προσοχή με το πότισμα. Το ραδίκι δεν θέλει υπερβολές.
Συμβουλή!
Μην ξαφνιαστείτε αν τα άγρια ιταλικά ραδίκια σας δεν κοκκινίσουν πολύ γρήγορα, τα χρώμα γίνετε πιο έντονο με το κρύο.
Εποχή φύτευσης: Ιούνιο – Αύγουστο
Εποχή συγκομιδής: Φθινόπωρο – Άνοιξη
Ιδιότητες - Θρεπτική αξία - Θεραπευτική δράση:
Θεωρείται ένα από τα καλύτερα χολαγωγά φυτά και επίσης είναι ένα εξαιρετικό διουρητικό. Επίσης είναι πολύ καλό τονωτικό, χωνευτικό και αποτοξινωτικό. Οι αρχαίοι έλληνες και οι ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Επίσης πολύ γνωστό στην κινέζικη ιατρική και στους άραβες ιατρούς. Ευρεία χρήση είχε και στο μεσαίωνα. Παρασκευάζονται από αυτό εκχυλίσματα, βάμματα και διαλύματα. Το φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α, C, D σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο. Το κάλιο που περιέχει έχει την αξία του διότι σαν διουρητικό που είναι δεν έχουμε απώλειες καλίου, καθώς τις αναπληρώνει με το κάλιο που περιέχει.
Μαγειρική: Τα ραδίκια καταναλώνονται ωμά, σκέτα ή σε σαλάτα, συχνά ανακατεμένα και με άλλα σαλατικά. Να μην ξεχνάτε να αφαιρείτε τα χαλασμένα φύλλα.
|
