| Τα χόρτα είναι πραγματικά μία από τις πολυτιμότερες τροφές της Ελληνικής Παραδοσιακής Διατροφής. Τα χόρτα ή λάχανα, όπως ονομάζονται σε κάποιες περιοχές της Μακεδονίας, είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, απαραίτητα για τον οργανισμό. Αναρίθμητα είναι τα χόρτα όπως και οι ιδιότητες που προσφέρουν στον άνθρωπο. Είναι σημαντικό βέβαια να σημειωθεί ότι τα άγρια χόρτα διατηρούν αναλλοίωτα τα περισσότερα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά τους ακόμη και όταν τα μαγειρεύουμε! Οι πρώτες αναφορές των θρεπτικών ιδιοτήτων που έχουν τα χόρτα καταγράφηκαν από την αρχαιότητα και φυσικά, επιβεβαιώνονται και σήμερα. Για τους αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους, τους Κινέζους και τους Άραβες, τα χόρτα είχαν θεραπευτικές ιδιότητες είτε μαγειρεμένα σε διάφορα φαγητά, είτε ως αφεψήματα. Στην Ελληνική ύπαιθρο υπάρχουν πολλά άγρια χόρτα που τρώγονται. Πολλοί δεν τα γνωρίζουν εκτός από ένα δυο είδη, που ίσως έχουν ψωνίσει για να φτιάξουν χόρτα ή πίτες. Συστατικά: Τα άγρια χόρτα που φυτρώνουν στους αγρούς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνες C, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες, ω-3 λιπαρά οξέα και σε α-λινολενικό οξύ, συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Ιδιότητες - Θρεπτική αξία - Θεραπευτική δράση: Σύμφωνα με αναλύσεις, έχει διαπιστωθεί ότι τα χόρτα περιέχουν φλαβονοειδή, δηλαδή αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες προφυλάσσουν από τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τον καρκίνο. Τα χόρτα με την υψηλότερη συγκέντρωση φλαβονοειδών είναι το μάραθο, το πράσο, η παπαρούνα, το λάπαθο και το άγριο καρότο. Το μελισσόχορτο και η παπαρούνα (το λουλούδι της Θεάς Δήμητρας) θεωρούνται ελιξίρια της νεότητας και φυσικά ηρεμιστικά. Μερικά από τα άγρια χόρτα
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Τα φύλλα της είναι σκουρωπά πράσινα, σαρκώδη και παχιά. Λέγεται ότι αν μασήσεις μερικά φρέσκα φύλλα και τα βάλεις κάτω από τη γλώσσα σου ξεδιψάς.
Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα για αυτό θεωρείται και ζιζάνιο.
Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από αρχή καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο.
Έχει πολύ βιταμίνη C και σίδηρο και μια διατροφική έρευνα στην Κρήτη έδειξε ότι η κατανάλωσή της, όπως και η τσουκνίδα βοηθάει την καρδιά.
Τρώγεται κυρίως ωμή σε χωριάτικες σαλάτες και γίνεται ωραία και μαγειρευτή γιαχνί κατσαρόλας. Γενικά μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό, αλλά τρώγεται και μόνη της σαν σαλάτα με κρεμμύδια και ξύδι.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά.
Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Αποτελεί μεγάλο ζιζάνιο στις καλλιέργειες γιατί πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Ο σπόρος του μπορεί να φυτρώσει και μετά από δέκα χρόνια.
Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από αρχή καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Πρέπει να το κλαδεύουμε συχνά για να πετάει από τα πλάγια πριν προλάβει να κάνει σπόρους.
Τρώγονται βραστά με ξύδι ή λεμόνι και σε συνδυασμό με σκόρδο ή τσιγαριστά με διάφορα άλλα λαχανικά όπως οι κολοκυθοκορφάδες. Φτιάχνεται μέχρι και γιαχνί με πατάτες και χρησιμοποιείται και για πίτες μαζί με άλλα χόρτα.
Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 60 εκατοστά. Τα φύλλα τους είναι πράσινα μακριά.
Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους.
Μαζεύονται τα φύλλα το χειμώνα και νωρίς την άνοιξη
Χρησιμοποιείται για πίτες και τα λεγόμενα βρουβοβλάσταρα γίνονται βραστά με ξύδι ή λεμόνι.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 50 εκατοστά.
Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Μαζεύονται τα πέταλα από τα άνθη της, από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει.
Χρησιμοποιείται σε δερματικές παθήσεις
Στα φαγητά δίνει κίτρινο χρώμα και άρωμα.
Πολυετές φυτό που φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα.
Ανθίζει το καλοκαίρι και από το άνθος μαζεύονται τα μπουμπούκια πριν ανοίξουν.
Ξεπικρίζονται σε νερό και διατηρούνται σε άλμη ή ξύδι αναλόγως πως τα θέλουμε. Χρησιμοποιείται σε τουρσιά και σαλάτες.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά.
Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει.
Τη χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φασολάδες και σάλτσες.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 50 εκατοστά. . Έχει γύρω στα 5 είδη πολύ διαδεδομένα στην Ελλάδα. Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα και έχουν μια ελαφριά ξινή γεύση.
Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους
Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος την άνοιξη.
Το χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν λαχανικό με κρέας.
Πολυετές φυτό που φτάνει τα δύο μέτρα.
Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Μαζεύονται τα φρέσκα φύλλα από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης.
Το χρησιμοποιούμε σε λαχανόπιτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 90 εκατοστά.
Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει.
Τα φύλλα τρώγονται βραστά με άλλα χόρτα, ή γίνονται ντολμαδάκια.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά.
Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Μαζεύονται τα φύλλα από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει.
Το χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φρέσκιες σαλάτες και σάλτσες.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά। Τα φύλλα της είναι ανοιχτοπράσινα.
Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Μαζεύεται ολόκληρη από το χειμώνα έως την άνοιξη πριν ανθίσει.
Η παπαρούνα (το λουλούδι της Θεάς Δήμητρας) μαζί με το μελισσόχορτο θεωρούνται ελιξίρια της νεότητας και φυσικά ηρεμιστικά.
Τη χρησιμοποιούμε κυρίως σε λαχανόπιτες μαζί με άλλα χόρτα ή και βραστή σαλάτα.
Τα ραδίκια είναι ένα από τα αγαπημένα άγρια χόρτα της Μεσογείου. Είναι πολυετή φυτά που φτάνουν το ένα μέτρο.
Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως την άνοιξη. Η Άνοιξη και ιδιαίτερα ο Μάρτιος και ο Απρίλιος είναι η ιδανική εποχή για τη συλλογή των άγριων χορταρικών.
Τα ραδίκια θεωρούνται ένα άριστο τονωτικό για τον ανθρώπινο οργανισμό ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με λίγες σταγόνες λεμονιού. Διαθέτουν διουρητικές ιδιότητες και ο ζωμός τους πίνεται ως τονωτικό αφέψημα.
Βράζονται και τρώγονται με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά। Τα φύλλα της είναι πράσινα και ο μίσχος της μακρύς και λευκός. Τα άνθη της προσελκύουν τις μέλισσες.
Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους.
Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της όλες τις εποχές του χρόνου. Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι. Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία.
Η ρόκα περιέχει υψηλή περιεκτικότητα ασβεστίου (63 mg ασβεστίου ανά μισό φλυτζάνι). Ένα φλιτζάνι ζωμός ρόκας περιέχει μόλις 5 θερμίδες και ταυτόχρονα προσλαμβάνετε περισσότερο από το ένα τρίτο της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης ασβεστίου, χωρίς να παχαίνετε.
Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.
Πολυετές φυτό που φτάνει μέχρι τα 50-60 εκατοστά. Τα φύλλα τους είναι σκουροπράσινα γυαλιστερά και το νεύρο τους λευκό και χοντρό. Η γεύση τους είναι λίγο γλυκιά.
Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους.
Καλλιεργείται και γι αυτό μαζεύεται, άνοιξη και φθινόπωρο.
Τα φύλλα τρώγονται βραστά κοκκινιστά, ή γίνονται ντολμαδάκια και μπαίνουν και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά
Πολυετή φυτά που φτάνουν το ενάμιση μέτρο.
Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές.
Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί τους, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο.
Τρώγονται βραστά και πίνεται και το ζουμί τους που είναι διουρητικό, και σε ομελέτες ή σε μακαρονάδες με σάλτσα.
Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά.
Ο Ησίοδος είχε πει: Να φας τσουκνίδα για να προστατευτείς από όλες τις ασθένειες του έτους. Αιώνες αργότερα, αποδείχτηκε ότι τα λόγια αυτά δεν έκρυβαν καμία υπερβολή.
Το μικρό αυτό φυτό είναι αρκετά πολύτιμο, πλούσιο σε βιταμίνη Α και C, σίδηρο, κάλιο, μαγγάνιο.
Η αφθονία του σε Καροτίνη Β θωρακίζει τον οργανισμό και προλαμβάνει την ανάπτυξη των ‘ελεύθερων ριζών’, συμβάλλοντας στην προστασία από καρδιαγγειακά νοσήματα.
Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους.
Μαζεύονται τα νέα φύλλα το χειμώνα μέχρι την άνοιξη πριν ανθίσει.
Χρησιμοποιείται για πίτες ή τσιγαριστά . |
Online: 2 επισκέπτες
|
Άγρια Χόρτα
|
|
